ریزش ابرو و مژه تا چه حد طبیعی است؟

ریزش مو در ناحیه ابرو و مژه دغدغهی بسیاری از افراد است. داشتن ابروها و مژه های پرپشت و سالم نقش مهمی در زیبایی چهره دارد. با این حال، ریزش ابرو و ریزش مژه تا حدی یک روند طبیعی محسوب می شود؛ موهای ابرو و مژه نیز مانند سایر موهای بدن یک چرخهی رشد و استراحت دارند و به طور منظم دچار ریزش و رویش مجدد می شوند. اما تفاوت بین ریزش طبیعی و غیرطبیعی چیست و چه زمانی باید نگران شد؟ در این مقاله به زبانی ساده به بررسی میزان طبیعی ریزش ابرو و مژه، علل احتمالی ریزش بیش از حد، روش های درمان و پیشگیری، و همچنین راهکارهای زیبایی برای تقویت ابرو و مژه می پردازیم. اگر شما هم به دنبال حفظ زیبایی و سلامت ابروها و مژه های خود هستید، همراه ما باشید.
تفاوت بین ریزش طبیعی و غیرطبیعی
ریزش طبیعی به ریزشی گفته می شود که طی آن تعداد کمی تار مو در روز از ابرو یا مژه میافتد و این میزان ریزش باعث کم پشتی قابل توجه یا طاسی در ناحیه نمی شود. در ریزش طبیعی، موهای ریخته شده مجدداً رشد میکنند و فرد متوجه تغییر خاصی در ظاهر خود نخواهد شد.
در مقابل، ریزش غیرطبیعی زمانی است که تعداد تارهای ریخته شده از حد معمول بیشتر شود یا موهای جدید به اندازه ی کافی جایگزین موهای از دست رفته نشوند. در این حالت ممکن است ابروها و مژه ها به طور محسوسی کم پشت شوند یا نواحی خالی (تکه های طاسی) در بین آن ها دیده شود.
برای درک بهتر، در ادامه به میزان طبیعی ریزش روزانه و چرخه عمر موهای ابرو و مژه اشاره میکنیم:
چند تار مژه یا ابرو در روز طبیعی است؟ به طور معمول، از دست دادن تعداد اندکی تار ابرو و مژه در روز طبیعی محسوب می شود. کارشناسان می گویند ریزش حدود ۱ تا ۵ تار مژه در روز کاملاً طبیعی است. برای ابروها نیز به طور متوسط ریزش حدود ۲ تا ۳ تار ابرو در روز طبیعی تلقی میشود.
بنابراین، ریزش محدود و تدریجی ابرو و مژه بخشی از چرخه سالم موهاست و طبیعی قلمداد میشود. اما اگر احساس میکنید تعداد زیادی از مژهها یا ابروهای خود را از دست میدهید و کمپشتی آنها قابل توجه شده، ممکن است با وضعیت غیرطبیعی مواجه باشید که نیازمند شناسایی علت و درمان است. در بخشهای بعدی به دلایل احتمالی ریزش بیش از حد ابرو و مژه و راهکارهای مقابله با آن خواهیم پرداخت.
دلایل ریزش ابرو و مژه چیست؟
دلایل متعددی میتوانند موجب ریزش غیرطبیعی ابروها و مژهها شوند. برخی از این عوامل مستقیماً فولیکولهای مو را تحت تأثیر قرار میدهند و برخی دیگر به صورت غیرمستقیم بر رشد و استحکام موها اثر میگذارند. در ادامه، مهمترین علتها و عوامل موثر در ریزش ابرو و ریزش مژه را بررسی میکنیم:
اختلالات هورمونی و تیروئید
تغییرات و اختلالات هورمونی در بدن میتوانند به طور قابل توجهی بر چرخه رشد موها اثر بگذارند. بهویژه، مشکلات غده تیروئید از دلایل شایع ریزش مو در سراسر بدن از جمله ابرو و مژه هستند. کمکاری تیروئید اغلب با خشک شدن و نازک شدن موها همراه است و میتواند باعث ریزش ابروها (خصوصاً کمپشت شدن انتهای خارجی ابرو) شود. پرکاری تیروئید نیز ممکن است به ریزش منتشر موها بیانجامد؛ در موارد پرکاری تیروئید شدید، گاهی لکههای طاسی روی سر، ابرو و مژه مشاهده میشود که ناشی از ریزش مو در آن نواحی است.
تغذیه و کمبود ویتامینها
کمبود مواد مغذی و ویتامینها تأثیر بسزایی بر سلامت موها دارد. موهای ابرو و مژه برای رشد و استحکام، نیازمند دریافت منظم و کافی ویتامینها، مواد معدنی و پروتئین هستند. رژیم غذایی نامناسب و فقر ویتامینی میتواند یکی از علل ریزش ابرو و مژه باشد. بهعنوان مثال، تحقیقات نشان داده است که کمبود روی (زینک) میتواند با ریزش ابرو و مژه در ارتباط باشد کمبود آهن نیز از علل شایع ریزش مو (به ویژه در زنان) است که میتواند بر ابروها و مژهها هم اثر بگذارد.
سایر ویتامینهای گروه B (مانند B12 و نیاسین/B3)، ویتامین C، ویتامین D و ویتامین E هر یک در حفظ سلامت فولیکولهای مو نقش دارند. مثلاً ویتامین C به تولید کلاژن (یکی از اجزای ساختاری پوست و مو) کمک میکند و آنتیاکسیدان است؛ ویتامین D در تنظیم چرخهی فولیکولهای مو موثر است و کمبود آن با انواع ریزش مو مرتبط دانسته شده؛ ویتامین E نیز به علت خواص آنتیاکسیدانی و بهبود گردش خون پوست میتواند به تقویت رشد مو کمک نماید.
به طور خلاصه، یک ارتباط مستقیم بین کمبود ویتامین و ریزش مو (از جمله موی ابرو و مژه) وجود دارد. افرادی که با مشکل ریزش ابرو یا مژه مواجهاند، باید به رژیم غذایی خود توجه ویژه داشته باشند و در صورت لزوم با مشورت پزشک مصرف مکملهای ویتامینی (مانند مکمل بیوتین، مولتیویتامینها یا قرص آهن) را آغاز کنند.
مشکلات پوستی (درماتیت، پسوریازیس، اگزما)
پوست اطراف چشمها و ناحیه ابرو بسیار حساس است و هر گونه بیماری پوستی در این ناحیه میتواند روی رشد موهای ابرو و مژه تأثیر منفی بگذارد. چند نمونه از مشکلات پوستی موثر بر ریزش این موها عبارتاند از:
درماتیتها: التهاب پوست (درماتیت) به ویژه درماتیت سبورئیک یا شورهی ابرو میتواند باعث ریزش ابرو شود. درماتیت سبورئیک نوعی التهاب پوستی است که معمولاً با پوستهریزی و خارش همراه است و اغلب در نواحی چرب پوست (مثل ابروها، کنارههای بینی و پوست سر) رخ میدهد.
اگزما (درماتیت آتوپیک): اگزمای پوستی یک بیماری مزمن التهابی است که گاهی اطراف چشم و پلکها را درگیر میکند. خارش شدید و التهاب در ناحیه پلک میتواند به آسیب فولیکولهای مژه منجر شود. بیمارانی که اگزمای شدید در پلک دارند ممکن است متوجه ریزش مژههایشان شوند. همینطور خاراندن مکرر پوست ملتهب میتواند موهای ابرو را نیز کم کند.
پسوریازیس: پسوریازیس یک بیماری خودایمنی پوستی است که با ایجاد پلاکهای قرمز و پوستهدار روی پوست مشخص میشود. اگر پسوریازیس به ناحیه ابرو برسد، میتواند رشد موهای ابرو را مختل و موجب ریزش آنها شود.
التهاب پلک (بلفاریت): بلفاریت معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی (مثلاً استافیلوکوکی) یا مشکلات غدد چربی پلک رخ میدهد و با قرمزی، خارش، پوسته ریزی در ریشه مژهها و گاهی چسبندگی مژهها همراه است. یکی از عوارض بلفاریت مزمن، شل شدن و ریزش مژهها است.
مشکلات پوستی ذکر شده قابل درمان و کنترل هستند. درمان معمولا شامل داروهای موضعی ضدالتهاب، شامپوها یا شویندههای مخصوص (برای سبوره)، آنتیبیوتیکهای موضعی یا خوراکی (برای عفونتها) و پرهیز از مواد محرک و آلرژن است.
استرس و فشارهای روانی
استرس مزمن و تنشهای عصبی میتواند تأثیرات منفی زیادی بر سلامت جسمی داشته باشد که یکی از آنها ریزش مو است. استرس و ریزش ابرو و مژه ارتباط مستقیمی دارند؛ در واقع فشارهای روانی میتوانند چرخه طبیعی رشد موها را مختل کنند.بسیاری از افرادی که دورههای استرس حاد (مثل سوگ، شوک عاطفی، فشار کاری شدید) را تجربه میکنند، چند ماه بعد متوجه ریزش موی منتشر در سر و حتی کمپشت شدن ابروها و مژههای خود میشوند.
علاوه بر استرس فیزیولوژیک، اختلالات روانی خاص نیز میتوانند مستقیماً باعث از دست رفتن موهای ابرو و مژه شوند. یکی از این اختلالات تریکوتیلومانیا یا کندن وسواسی مو است. در تریکوتیلومانیا، فرد به صورت ناخودآگاه یا برای کاهش اضطراب، اقدام به کندن مکرر موهای خود (اغلب موهای سر، ابرو یا مژه) میکند. این اختلال در نوجوانان و جوانان شایعتر است و مبتلایان ممکن است طی دورههای پراسترس، دستهای از مژههای خود را بکنند و متوجه خالی شدن ناگهانی قسمتی از پلک یا ابرو شوند درمان این عارضه نیازمند رواندرمانی و تکنیکهای کنترل استرس است
به طور کلی برای جلوگیری از اثرات منفی استرس بر بدن، توصیه میشود تکنیکهای آرامسازی ذهن و مراقبت از خود (مانند مدیتیشن، ورزش منظم، خواب کافی و صحبت با مشاور در صورت لزوم) به کار گرفته شود.
استفاده زیاد از محصولات آرایشی یا اصلاح مکرر
نحوه رفتار ما با ابروها و مژههایمان در طول روز تاثیر مستقیمی بر سلامتی آنها دارد. استفاده نادرست یا بیش از حد از لوازم آرایشی و روشهای زیبایی میتواند به مرور زمان موجب ریزش و کمپشت شدن این موهای ظریف شود. برخی از این عوامل عبارتاند از:
ریمل های ضدآب و بی کیفیت: بسیاری از بانوان به صورت روزانه از ریمل برای پررنگتر و بلندتر نشان دادن مژهها استفاده میکنند. اگرچه اصولاً ریمل استاندارد آسیبی به مژه وارد نمیکند، اما استفاده مداوم از ریملهای ضدآب و بیکیفیت میتواند عاملی در ریزش مژه باشد ریمل ضدآب معمولاً سختتر پاک میشود و برای تمیز کردن آن نیاز به کشیدن و مالش بیشتر پلک است که این کار موجب کنده شدن تعدادی از مژهها میگردد.
مداد و محصولات ابرو: استفاده بیش از حد از مداد ابرو یا ژلها و صابونهای لمینت ابرو در درازمدت میتواند به ریزش موهای ابرو دامن بزند. وارد کردن فشار زیاد با مداد یا براش به ابروها و همچنین باقی ماندن مواد آرایشی روی ریشه موها برای مدت طولانی (مثلاً خوابیدن با آرایش ابرو) ممکن است موجب آسیب به فولیکولها و ریزش ابرو شود.
اصلاح و برداشتن مکرر ابرو: یکی از عوامل قابل توجه در کمپشت شدن ابروها، اصلاح بیش از حد آنهاست. افرادی که به طور مکرر ابروهای خود را نازک میکنند (مثلاً هر هفته یا با رشد جزئی موها سریعاً آنها را برمیدارند) به مرور متوجه میشوند که تراکم موهای ابرو کمتر شده است. کندن موها با موچین یا بند انداختن اگر به فولیکول صدمه بزند، ممکن است رشد مجدد آن مو متوقف شود. همچنین تاتو و میکروپیگمنتیشن ابرو اگر غیراصولی انجام شود میتواند برخی فولیکولهای ابرو را از بین ببرد.
شستشوی خشن و مالش زیاد: عادتهایی مانند مالیدن محکم چشمها یا شستن صورت با فشار زیاد نیز میتواند باعث کنده شدن ابروها و مژهها شود.
به طور کلی، برای حفظ سلامت ابرو و مژهها باید در استفاده از محصولات آرایشی تعادل برقرار کنید.
شیمیدرمانی یا مصرف برخی داروها
یکی دیگر از دلایل شناختهشده ریزش ابرو و مژه، عوارض جانبی داروها و بهویژه شیمیدرمانی است. داروهای شیمیدرمانی که برای درمان سرطان به کار میروند، روی سلولهایی که سرعت تقسیم بالایی دارند (از جمله سلولهای فولیکول مو) تأثیر منفی گذاشته و باعث توقف رشد آنها میشوند. به همین علت، افرادی که تحت شیمیدرمانی قرار میگیرند معمولاً در عرض چند هفته موهای سر خود را از دست میدهند و کمی بعد ممکن است ابروها و مژههایشان نیز دچار ریزش شوند.
نکته مهم دیگر مصرف خودسرانه داروها است. گاهی افراد برای حل مشکلات پوستی یا دیگر بیماریها به صورت سرخود از پمادها یا قطرههایی استفاده میکنند که ترکیبات قوی دارند.
به طور کلی، اگر متوجه شدید همزمان با شروع یک داروی جدید موهای ابرو یا مژهتان شروع به ریزش کرده، حتما این موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
چه زمانی باید نگران ریزش ابرو و مژه شویم؟
حال که با علل گوناگون ریزش ابرو و مژه آشنا شدیم، شاید این پرسش مطرح شود که از کجا بفهمیم ریزش موهای ابرو یا مژه ما طبیعی است یا نیاز به پیگیری دارد. به طور کلی، وجود موارد زیر میتواند هشداری باشد که بهتر است برای ارزیابی بیشتر به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید:
ریزش بیش از حد معمول: اگر احساس میکنید تعداد زیادی از مژهها یا ابروهای خود را طی روز از دست میدهید (بیش از مقدار طبیعی ذکر شده) و این روند ادامهدار شده است، نشانه غیرطبیعی است.
کمپشت شدن و ایجاد نقاط خالی: در صورتی که آینه را نگاه میکنید و متوجه کمپشتشدن واضح ابرو یا مژهها شدهاید یا بخشهایی از ابرو یا خط مژه خالی به نظر میرسند، این میزان ریزش از حد طبیعی فراتر رفته است. ایجاد لکههای طاسی یا فاصله افتادن بین موهای ابرو و مژه از علائمی است که نباید نادیده گرفته شود.
همراهی با علائم پوستی یا جسمی: اگر ریزش ابرو و مژه همراه با قرمزی، خارش، تورم یا پوستهریزی در ناحیه چشم و ابرو باشد، ممکن است نشاندهنده عفونت یا بیماری پوستی باشد که نیاز به درمان دارد.
ریزش ناگهانی یا یکطرفه: ریزش مژه یا ابرو به صورت ناگهانی و موضعی (مثلاً طی چند روز تمام مژههای یک پلک بیفتند یا یک ابرو خالی شود) حتماً نیاز به ارزیابی پزشکی دارد.
عدم رویش مجدد موها: اگر پس از گذشت چندین ماه از ریزش، موهای جدید در ابرو یا پلک شما رشد نکرده یا بسیار کمرشد کردهاند، نیاز است با پزشک در میان گذاشته شود. در حالت طبیعی ظرف چند ماه موهای ابرو و مژهای که ریختهاند باید جایگزین شوند.
در صورت مشاهده هر یک از موارد فوق، اهمیت مراجعه به پزشک متخصص پوست را جدی بگیرید.
چگونه ریزش ابرو و مژه را درمان کنیم؟
روشهای درمانی ریزش ابرو و مژه بسته به علت ایجادکننده آن متفاوت است. گاهی با رفع عامل زمینهای (مثلاً کنترل تیروئید یا بهبود تغذیه) مشکل حل میشود و نیازی به مداخله مستقیم روی موها نیست. در این بخش، هم روشهای پزشکی و هم درمان خانگی مژه موثر را مرور میکنیم و سپس به راههای پیشگیری میپردازیم.
روشهای پزشکی
پزشکان برای درمان ریزش ابرو و مژه میتوانند از چند دسته درمان استفاده کنند:
سرم احیا کننده ابرو: سرم تقویت ابرو که شامل ترکیبات گیاهی آناگین و عصاره ریحان است باعث افزایش ضخامت ابرو،افزایش رشد ابرو و حجم دهی ابروها می شود و قابل استفاده در دوران بارداری و شیردهی و قابل استفاده بر روی لیفت ابرو می باشد.
سرم احیا کننده مژه:سرم تقویت مجدد رشد مژه از مواد گیاهی و درمانی آناگین و عصاره ریحان تولید شده است.فواید استفاده از این سرم باعث افزایش ضخامت و رشد مژه ها و حجم دهی آنها میشود و قابل استفاده در دوران بارداری و شیردهی می باشد.
داروهای خوراکی و سیستمیک: در برخی شرایط خاص، ممکن است پزشک داروهای خوراکی تجویز کند. برای مثال در بیماریهای خودایمنی شدید، مصرف کوتاهمدت کورتیکواستروئید خوراکی یا داروهای سرکوبکننده ایمنی ممکن است جلوی پیشرفت ریزش مو را بگیرد. اگر کمبود شدید ویتامین یا آهن وجود داشته باشد، مکملهای خوراکی (بیوتین، قرص آهن، مولتیویتامین یا روی) طبق نظر پزشک داده میشود که به مرور به قطع ریزش و رشد مجدد کمک میکنند. همچنین برای تقویت کلی موها گاهی مکملهای حاوی آمینواسیدها و آنتیاکسیدانها توصیه میشود.
کاشت ابرو (پیوند موی ابرو)
زمانی که ریزش ابرو به صورت موضعی بوده و فولیکولهای آن ناحیه به طور دائمی از بین رفته باشند (مثلاً بر اثر سوختگی، یا سالها اصلاح بیش از حد)، یکی از راهحلهای موثر کاشت ابرو است. کاشت ابرو یک عمل زیبایی است که طی آن جراح از قسمتهای پرموی بدن (معمولاً پشت سر یا بالای گوشها) تعدادی گرافت مو برمیدارد و آنها را در ناحیه ابرو که دچار کمپشتی است، کاشت میکند. این عمل تحت بیحسی موضعی انجام میشود و طی آن زاویه و جهت قرارگیری هر تار مو با دقت تنظیم میشود تا نتیجه کار طبیعی به نظر برسد. کاشت ابرو معمولاً در یک جلسه چند ساعته انجام میشود و پس از چند ماه، موهای کاشته شده شروع به رشد میکنند. مزیت کاشت ابرو این است که یک راهحل دائمی محسوب میشود.
درمانهای خانگی و گیاهی (روغن کرچک، آلوئهورا، تغذیه مناسب)
علاوه بر روشهای پزشکی، بسیاری از افراد به استفاده از درمانهای طبیعی و خانگی برای تقویت ابرو و مژه روی میآورند. هرچند تأثیر این روشها به اندازه درمانهای علمی کاملاً ثابتشده نیست، اما اغلب بیخطر هستند و میتوانند به عنوان اقدامات مکمل به سلامت و پرپشتی موهای ابرو و مژه کمک کنند. در ادامه به چند راهکار خانگی رایج اشاره میکنیم:
روغن کرچک: روغن کرچک سالهاست که به عنوان یک درمان خانگی محبوب برای تقویت رشد مو (به ویژه مژه و ابرو) به کار میرود. مالیدن مقدار کمی روغن کرچک خالص به ابروها و مژهها (با یک برس تمیز یا گوشپاککن) در هنگام شب میتواند به مرور زمان موجب مرطوب شدن و تغذیه فولیکولهای مو شود.
ژل آلوئهورا: ژل آلوئهورا به دلیل داشتن ویتامینها، مواد معدنی و آنزیمهای مفید، گزینهی خوبی برای آرام کردن پوست و تقویت موهاست. میتوانید یک برگ تازه آلوئهورا را بریده و ژل شفاف داخل آن را خارج کنید. این ژل را روی ابروهای خود ماساژ دهید و اجازه دهید حداقل ۳۰ دقیقه بماند (شب تا صبح).
روغن ویتامین E: ویتامین E یک آنتیاکسیدان قوی است که برای سلامت مو هم مفید شناخته میشود. بسیاری از افراد برای پرپشت کردن مژه و ابرو از کپسول ویتامین E استفاده میکنند. روش کار ساده است: یک کپسول ویتامین E را سوراخ کنید و روغن داخل آن را به آرامی روی ابروها و مژههای تمیز ماساژ دهید. این کار را میتوانید هر شب انجام دهید.
روغن زیتون: روغن زیتون حاوی اسیدهای چرب مفید و مقدار کمی ویتامین E است. ماساژ ابرو و مژه با چند قطره روغن زیتون نیمهگرم (ولرم) قبل از خواب میتواند به تقویت و ضخیمتر شدن موها کمک کند. روغن زیتون خاصیت مرطوبکنندگی دارد و از خشکی و شکنندگی مو جلوگیری میکند.
چای سبز: گذاشتن چای سبز کیسهای مرطوب و خنکشده روی پلکها نوعی کمپرس گیاهی است که گفته میشود به جلوگیری از ریزش مژه کمک میکند. علاوه بر این، این کار برای رفع خستگی و پف چشم نیز مفید است. میتوانید روزانه ۱۰ دقیقه چای سبز کیسهای را (پس از دم کردن و خنک شدن) روی پلک بسته بگذارید.
ماساژ ملایم پلک و ابرو: ماساژ دادن ملایم ناحیه ابروها و پلکها باعث بهبود گردش خون در پوست آن ناحیه میشود و رسیدن مواد مغذی به فولیکولهای مو را تسهیل میکند. با نوک انگشت تمیز و حرکات دورانی آرام، ابروهای خود را ماساژ دهید. پلک بالا و پایین را نیز خیلی آهسته (بدون فشار بر چشم) ماساژ دهید. این کار را میتوانید روزانه یک تا دو بار انجام دهید.
اصلاح عادات مضر: مثلاً اگر عادت به مالیدن چشمها دارید، سعی کنید آن را ترک کنید. به جای این کار میتوانید کمپرس سرد برای خاراندن یا آرام کردن چشم استفاده کنید. اگر با آرایش میخوابید، حتماً این عادت را کنار بگذارید چون به شدت به مژهها آسیب میزند. استفاده از روبالشی ابریشمی (به جای نخی) نیز اصطکاک کمتری با موها ایجاد میکند و صبحها مژههای کمتری روی بالش خواهید دید.
تغذیه مناسب و مکملهای طبیعی: درمان خانگی را میتوان از درون بدن هم دنبال کرد. مصرف خوراکیهای حاوی بیوتین (مثل تخممرغ آبپز، بادام، گردو، گل کلم)، خوراکیهای سرشار از ویتامینهای A و E (مثل هویج، کدو حلوایی، آووکادو، روغن جوانه گندم)، منابع آهن (اسفناج، عدس، جگر) و پروتئین کافی (گوشت سفید و قرمز، حبوبات، لبنیات) در رژیم غذایی روزانه حتماً در بهبود رشد موهای شما مؤثر خواهد بود. نوشیدن آب کافی نیز برای حفظ رطوبت و سمزدایی بدن مهم است.
راههای پیشگیری (عدم آرایش غلیظ، حفاظت از ابرو در برابر آفتاب، استراحت کافی)
همیشه گفتهاند پیشگیری بهتر از درمان است. در مورد ریزش ابرو و مژه نیز رعایت برخی نکات میتواند از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری کند یا دستکم روند کمپشت شدن را کُند نماید. در این بخش به راههای پیشگیری از ریزش غیرطبیعی ابرو و مژه میپردازیم:
بهداشت مناسب چشم و صورت: اولین قدم، پاکیزه نگه داشتن ناحیه پلک و ابرو است. هر شب پیش از خواب حتما آرایش چشم و ابرو را با یک پاککننده ملایم (محلول دوفاز مخصوص چشم یا میسلارواتر) به آرامی پاک کنید. باقی ماندن ریمل، خط چشم یا مداد ابرو در طول شب میتواند به فولیکولها آسیب برساند و احتمال عفونت لبه پلک را افزایش دهد.
عدم استفاده طولانیمدت از لوازم آرایش چشم: سعی کنید حتیالمقدور به مژهها و ابروهای خود استراحت بدهید. مثلاً اگر هر روز ریمل میزنید، در طول هفته یکی دو روز را بدون آرایش چشم سپری کنید تا مژهها هوا بخورند و فشاری روی آنها نباشد.
اصلاح ملایم و بهاندازه ابروها: برای حفظ پرپشتی ابرو، از برداشتن بیش از حد آن خودداری کنید. هنگام اصلاح ابرو با موچین، موها را در جهت رویش و با ملایمت بردارید تا ریشه آنها کمترین آسیب را ببیند. فاصلهی بین دفعات اصلاح را بیشتر کنید تا ابرو فرصت رویش داشته باشد.
محافظت در برابر آفتاب و عوامل محیطی: پوست ناحیه چشم و ابرو در برابر اشعه مضر آفتاب آسیبپذیر است. قرارگیری طولانیمدت در نور خورشید میتواند به پوست پلک و ابرو آسیب بزند و حتی به طور غیرمستقیم به فولیکولهای مو ضرر برساند.استفاده از کرم ضدآفتاب روی پوست صورت (و به مقدار خیلی کم روی استخوان زیر ابرو، با احتیاط که داخل چشم نرود) نیز برای پیشگیری از پیری پوست و حفظ سلامت آن مفید است. به طور کلی حفاظت از ابرو در برابر آفتاب و باد شدید یا آلودگی هوا میتواند کمککننده باشد.
رعایت رژیم غذایی سالم: یک رژیم متعادل سرشار از پروتئین، ویتامینها و مواد معدنی داشته باشید. مصرف سبزیجات و میوههای تازه، گوشتهای کمچرب، ماهی، حبوبات، تخممرغ و مغزها (بادام، گردو و…) را در برنامه غذایی روزانه فراموش نکنید. هیدراته نگه داشتن بدن با نوشیدن آب کافی هم به سلامت موها کمک میکند.
خودداری از مصرف خودسرانه دارو و محصولات نامطمئن: استفاده خودسرانه از هرگونه محلول یا قطره برای تقویت مژه و ابرو (خصوصاً اگر ترکیبات آن نامعلوم است) میتواند خطرناک باشد. همچنین داروهایی که پزشک تجویز کرده را بیش از میزان توصیهشده مصرف نکنید.
درمانهای زیبایی برای پرپشتکردن ابرو و مژه
گاهی علیرغم همه تلاشها، ابروها یا مژههای ما به پرپشتی دلخواه نمیرسند یا بر اثر عوامل مختلف کمپشت شدهاند. در چنین شرایطی، در کنار درمانهای پزشکی که برای رشد مجدد موها به کار میروند، میتوان از روشهای زیبایی نوین هم بهره گرفت تا به صورت موقت یا نیمهدائم ظاهر ابرو و مژه را پرتر و زیباتر نشان داد. این روشها به ویژه مورد علاقه افرادی است که میخواهند فوراً تغییری در چهره خود ایجاد کنند یا بخشهایی از ابرو/مژه که مو ندارند را پر کنند. در ادامه سه مورد از پرطرفدارترین روشهای زیبایی در این زمینه را بررسی میکنیم:
فیبروز ابرو و میکروبلیدینگ
فیبروز ابرو یا میکروبلیدینگ روشی نیمهدائمی برای پر کردن نواحی کمپشت ابروهاست. در این روش از یک قلم دستی با تیغههای بسیار ریز استفاده میشود تا رنگدانه را به صورت خطوط باریک و شبیه به موی ابرو در زیر پوست کاشته شود. کلمه “فیبروز” در واقع نام یک آکادمی زیبایی (PhiBrows) است که این تکنیک را معروف کرده، اما در ایران نیز اصطلاحاً به هر نوع میکروبلیدینگ ابرو، فیبروز گفته میشود. طی این فرایند، پیگمنت رنگی متناسب با رنگ ابروی فرد انتخاب شده و تکنسین زیبایی با ظرافت، خطوطی شبیه تار مو در لابهلای ابروهای فعلی میکشد. نتیجه کار بلافاصله قابل مشاهده است: ابروها پرتر و قرینهتر به نظر میرسند.
مزیت فیبروز ابرو این است که بدون نیاز به کاشت مو یا مصرف دارو، در عرض چند ساعت میتواند ظاهر ابرویی کاملاً طبیعی و پرپشت ایجاد کند. برخلاف تتوی قدیمی که ابرو را به شکل یکدست پر میکرد، خطوط میکروبلیدینگ بسیار ظریفاند و تشخیص آن از موی واقعی دشوار است. بسیاری از کسانی که از ریزش ابرو رنج میبرند (مثلاً کسانی که دم ابرویشان ریخته یا ابروی کمپشت ژنتیکی دارند) به کمک این روش اعتماد به نفس بیشتری پیدا میکنند. البته حتماً باید به مراکز معتبر و افراد آموزشدیده مراجعه کرد تا از لحاظ بهداشتی و زیبایی بهترین نتیجه حاصل شود. مراقبتهای بعد از میکروبلیدینگ نیز شامل پرهیز از شستشوی زیاد ناحیه، چرب نگه داشتن با پماد تجویز شده و دوری از نور آفتاب شدید تا زمان ترمیم اولیه است.
لیفت و لمینت مژه
برای افرادی که مژههای کوتاه یا صاف دارند و به دنبال راهی برای برجستهتر کردن مژههایشان هستند، لیفت مژه و لمینت مژه گزینههای مناسبی هستند. لیفت مژه روشی است که طی آن مژههای طبیعی شما از پایه تا انتها به وسیله مواد مخصوص فر و حالت داده میشوند. در واقع در لیفت، مژههایتان را مانند فرکردن مو حالت میدهند تا به سمت بالا خم شوند و بلندتر و پرتر دیده شوند. این کار کاملاً روی مژههای خودتان انجام میشود و بر خلاف اکستنشن مژه، مژه مصنوعی به کار نمیرود.
مراحل انجام لیفت مژه شامل قرار دادن محلولهای مخصوص فرکننده روی مژه، قرار دادن مژهها روی یک سیلیکون رول کوچک برای فرمدهی، و سپس استفاده از محلول فیکسکننده است. نتیجه کار این است که مژهها حالت فرخورده و لیفتشده پیدا میکنند که حدود ۶ تا ۸ هفته باقی میماند (تا وقتی که مژههای جدید جایگزین شوند). لمینت مژه معمولاً در ادامه لیفت انجام میشود و شامل تقویت و رنگآمیزی مژههاست. در لمینت، کراتین و مواد مغذی روی مژهها اعمال میشود تا ضخیمتر و پررنگتر به نظر برسند. همچنین اغلب یک رنگ مشکی یا قهوهای تیره هم به مژهها میزنند تا اثر ریمل را تقلید کند.
مزیت لیفت و لمینت این است که مژههای طبیعی خودتان را زیباتر جلوه میدهد و نیازی به مراقبت خاص یا ترمیم زودهنگام ندارد (برخلاف اکستنشن مژه که هر ۳-۴ هفته باید ترمیم شود). شما میتوانید با مژه لیفتشده به راحتی شنا کنید، آرایش کنید و صورت را بشویید چون چیزی به آنها اضافه نشده است. این روش برای کسانی که مژههای نسبتاً سالم و با تراکم متوسط دارند ایده آل است و چهرهای جذاب ولی طبیعی به فرد میبخشد. البته لیفت مژه بر روی مژههای بسیار کمپشت معجزه نمیکند؛ اگر فردی تقریباً مژهای ندارد، لیفت کاری نمیتواند بکند. در چنین مواردی بهتر است ابتدا با درمانهای تقویتی، رویش مژهها را بهبود داد و سپس به فکر لیفت افتاد.
نقش تغذیه در پیشگیری از ریزش ابرو و مژه
تغذیه سالم ستون اصلی سلامت پوست و مو است. مواد غذایی مفید برای سلامت مو تامینکننده عناصر ضروری جهت ساخت و رشد موها هستند. همانطور که موی سر برای رشد به پروتئین، آهن، ویتامینها و مواد معدنی نیاز دارد، ابروها و مژهها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. اگر رژیم غذایی شما متعادل و غنی از ریزمغذیها باشد، احتمال کمتری دارد که دچار ریزش موی شدید (در هر جای بدن) شوید. در این بخش، به برخی از مهمترین مواد مغذی و ویتامینهایی که در پیشگیری از ریزش ابرو و مژه نقش دارند میپردازیم و نمونهای از یک رژیم غذایی سرشار از این مواد را معرفی میکنیم.
پروتئین: مو از کراتین ساخته شده که نوعی پروتئین است. رژیم غذایی کمپروتئین میتواند منجر به نازک شدن تارهای مو و کاهش رشد آنها شود. منابع عالی پروتئین شامل گوشت قرمز کمچرب، مرغ، ماهی، تخممرغ، لبنیات (شیر، پنیر، ماست) و پروتئینهای گیاهی مانند لوبیا، عدس، نخود و سویا هستند.
آهن: آهن برای خونسازی و رساندن اکسیژن به بافتها ضروری است. فولیکولهای مو نیز برای فعالیت خود به خونرسانی و اکسیژن کافی نیاز دارند.وقتی آهن بدن پایین باشد، موها زودتر وارد فاز استراحت میشوند و رشدشان متوقف میگردد برای پیشگیری از این وضعیت، مصرف غذاهای غنی از آهن را فراموش نکنید. بهترین آهن قابل جذب در جگر و گوشت قرمز بدون چربی یافت میشود.
ویتامینهای A : ویتامین A در بدن به ساخت چربی طبیعی پوست کمک میکند که موجب مرطوب نگه داشتن پوست و موها میشود. اما دقت داشته باشید که افراط در مصرف ویتامین A خود میتواند باعث ریزش مو شود؛ بنابراین باید به اندازه متعادل دریافت شود. منابع خوب ویتامین A شامل جگر، لبنیات، تخممرغ و پیشسازهای گیاهی آن مثل هویج، سیبزمینی شیرین، کدوحلوایی و اسفناج هستند. مصرف روزانه میوهها و سبزیهای تازه سیستم ایمنی را تقویت کرده و می تواند یکی از عوامل مؤثر برای رشد مو باشد.
ویتامین D و E: ویتامین D علاوه بر نقش در سلامت استخوان، برای چرخه رشد مو نیز حائز اهمیت است. بهترین منبع این ویتامین نور خورشید است (سنتز در پوست)، اما از طریق غذا نیز میتوان مقداری دریافت کرد: ماهیهای چرب مانند سالمون و ساردین، زرده تخممرغ و لبنیات غنیشده حاوی ویتامین D هستند. ویتامین E نیز با خاصیت آنتیاکسیدانی خود از سلولهای پوست و مو محافظت میکند. آجیلها (بادام، فندق، بادامزمینی)، تخمه آفتابگردان، اسفناج و آووکادو منابع خوب ویتامین E به شمار میروند.
نتیجهگیری: چه کارهایی برای حفظ زیبایی ابرو و مژه باید انجام دهیم؟
در این مطلب به طور جامع بررسی کردیم که ریزش چند تار ابرو و مژه در روز طبیعی است و چه زمانی این ریزش میتواند نشاندهنده مشکل باشد. دانستیم که عوامل متعددی از مشکلات هورمونی و استرس گرفته تا تغذیه و عادات آرایشی در پرپشتی ابروها و مژههای ما دخیل هستند. خوشبختانه امروزه هم روشهای درمان ریزش ابرو و مژه (از داروهای تقویتی گرفته تا کاشت ابرو) و هم تکنیکهای زیبایی متنوعی برای جبران کمپشتی این موها در دسترس است. نکته کلیدی آن است که ابتدا علت زمینهای مشخص شود؛ اگر مشکلی پزشکی وجود دارد، ابتدا به درمان آن بپردازید و سپس به سراغ تقویت و زیباسازی ظاهری بروید.
در نهایت، یادتان باشد که رسیدگی به ابرو و مژهها یک سرمایهگذاری برای زیبایی چهره است. با صرف کمی وقت در روز برای تقویت و مراقبت از این موهای ظریف، میتوانید جلوی بسیاری از مشکلات را بگیرید. ابروهای خوشفرم و مژههای بلند و پرپشت، چشمان شما را جذابتر و جوانتر نشان میدهند. بنابراین مراقبت از آنها را بخشی از روتین زیبایی خود قرار دهید.
ما در این مقاله تلاش کردیم تمام نکات لازم برای حفظ و بهبود وضعیت ابرو و مژه را مطرح کنیم. امیدواریم با بهکاربستن این توصیهها هم سلامت این موهای ارزشمند را تضمین کنید و هم از داشتن چهرهای زیبا و باطراوت لذت ببرید. اگر دغدغه ویژهای درباره ریزش ابرو و مژه دارید یا نیاز به راهنمایی بیشتری حس میکنید، میتوانید از خدمات مشاوره تخصصی استفاده کنید.
شما می توانید با استفاده از محصولات درمافیل و با مراقبت مستمر و در صورت لزوم بهرهگیری از راهکارهای حرفهای، همواره ابروها و مژههایی گیرا و جذاب خواهید داشت. به خودتان و زیباییتان اهمیت بدهید، چون شایسته آن هستید!
برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.