دلایل ریزش ابرو و روش های درمان آن چیست؟

ابروها نقش مهمی در زیبایی و تعادل چهره دارند و ریزش آن‌ ها می‌ تواند به شدت بر روی اعتماد به نفس افراد تأثیر بگذارد. بر اساس تحقیقات و آمارها، درصد قابل توجهی از زنان در سنین ۲۰ تا ۴۵ سال به دلیل عوامل مختلفی از جمله تغییرات هورمونی، استرس، و رفتار های نامناسب آرایشی با مشکل ریزش ابرو مواجه می‌ شوند. در حقیقت، ریزش ابرو نه تنها یک مشکل زیبایی بلکه ممکن است نشانه‌ ای از مشکلات پزشکی باشد.

دلایل پزشکی و محیطی ریزش ابرو

ریزش ابرو می‌ تواند به دلایل پزشکی و محیطی و رفتاری  متعددی اتفاق بیفتد که به تفصیل در زیر بررسی می‌ شوند.

مشکلات تیروئید

غده تیروئید هورمون‌ هایی تولید می‌ کند که برای تنظیم متابولیسم و سلامت کلی بدن ضروری هستند. به دو صورت می‌ توان به مشکلات تیروئید اشاره کرد:

هیپوتیروئیدیسم: در این وضعیت، تیروئید کم‌ کار است و هورمون‌ های تیروئید به اندازه کافی تولید نمی‌ شوند. این امر می‌ تواند منجر به کندی رشد، نازکی ابروها و حتی ریزش موهای دیگر شود. علائم همراه ممکن است شامل خستگی، افزایش وزن، و احساس سرما باشد.

هایپرتیروئیدیسم: در این حالت، تیروئید بیش‌ فعال است و هورمون‌ های تیروئید بیش از حد تولید می‌ شوند. این موضوع می‌ تواند باعث تسریع در متابولیسم و ایجاد نازکی موها، از جمله ریزش ابروها گردد. افراد مبتلا ممکن است کاهش وزن غیرقابل توجیه، عصبانیت و تعریق شدید را تجربه کنند.

بیماری‌ های خودایمنی

بیماری‌ های خودایمنی به شرایطی اطلاق می‌ شود که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌ های سالم حمله می‌ کند. این بیماری‌ ها می‌ توانند به عواملی مانند ریزش ابرو منجر شوند:

آلوپسی آرهاتا: یکی از شایع‌ ترین بیماری‌ های خودایمنی که منجر به ریزش مو می‌ شود. در این بیماری، سیستم ایمنی به فولیکول‌ های مو حمله می‌ کند و ممکن است باعث ریزش ناگهانی مو از نواحی مختلف از جمله ابروها شود. این عارضه به صورت مناطق خالی و بدون مو در پوست بروز می‌ کند.

لوپوس اریتماتوز سیستمیک: این بیماری نیز یک بیماری خودایمنی است که می‌ تواند بر روی پوست و مو تأثیر بگذارد. ممکن است افراد مبتلا به لوپوس، ریزش مو، از جمله ابروها را تجربه کنند، خصوصاً اگر التهاب‌ های پوستی در ناحیه ابرو وجود داشته باشد.

کمبود ویتامین‌ ها و مواد معدنی

تغذیه نامناسب و کمبود مواد مغذی می‌ تواند تأثیر قابل توجهی بر روی سلامت موها داشته باشد:

کمبود ویتامین B7 (بیوتین): بیوتین یکی از ویتامین‌ های الزامی برای سلامت مو است. کمبود بیوتین می‌ تواند باعث نازکی مو و ریزش آن گردد. از جمله منابع غذایی بیوتین می‌ توان به تخم‌ مرغ، مغزها و لبنیات اشاره کرد.

کمبود آهن: آهن یکی از مواد معدنی مهم برای تولید هموگلوبین در خون است. کمبود آهن منجر به کم‌ خونی و در نتیجه، کاهش خون‌ رسانی به فولیکول‌ های مو می‌ شود. این امر می‌ تواند به ریزش ابروها بیانجامد.

کمبود ویتامین D: این ویتامین برای رشد مو بسیار حیاتی است. مطالعات نشان داده‌ اند که کمبود ویتامین D ممکن است با ریزش مو و به‌ ویژه آلوپسی مرتبط باشد.

عفونت‌ های قارچی و باکتریایی

عفونت‌ های پوستی می‌ توانند به ریزش ابروها منجر شوند:

درماتوفیتوز: یک نوع عفونت قارچی است که می‌ تواند به سر و ابروها آسیب برساند. این عفونت می‌ تواند باعث التهاب، خارش و نازکی موها شود.

عفونت‌ های باکتریایی: مانند استافیلوکوکوس یا استرپتوکوکوس می‌ توانند باعث التهاب در پوست و در نهایت ریزش مو از ناحیه ابرو شوند. این نوع عفونت‌ ها معمولاً با علائم و نشانه‌ های دیگری مانند قرمزی و درد در ناحیه عفونت همراه هستند.

مصرف برخی داروها و شیمی‌ درمانی

بسیاری از داروها و درمان‌های پزشکی می‌توانند عوارض جانبی شامل ریزش مو داشته باشند:

داروهای شیمی‌ درمانی: افرادی که تحت درمان سرطانی قرار دارند معمولاً با ریزش مو مواجه می‌ شوند. این ریزش مو می‌ تواند شامل ابروها نیز باشد. این نوع ریزش معمولاً موقتی است و پس از پایان دوره درمان، موها به مرور زمان دوباره رشد می‌ کنند. همچنین استفاده از سرم احیا کننده ابرو می تواند به روند رشد موها کمک کند.

داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب: همچنین، برخی از داروهای روان‌ پزشکی مانند SSRIها ممکن است در برخی افراد عوارض جانبی شامل ریزش مو ایجاد کنند.

اختلالات هورمونی

به ویژه در زنان، تغییرات هورمونی می‌ تواند بر روی سلامت مو تأثیر بگذارد:

سندرم تخمدان پلی‌ کیستیک (PCOS): یکی از شایع‌ ترین اختلالات هورمونی در زنان است که می‌ تواند باعث تولید تستوسترون بیش از حد و به دنبال آن ریزش مو گردد. این عارضه معمولاً با علائم دیگر مانند افزایش وزن و تنظیم نامنظم قاعدگی همراه است.

تغییرات هورمونی در دوران بارداری و یائسگی: این تغییرات می‌ توانند منجر به نازکی و ریزش موی ابرو شوند. بعد از زایمان یا در دوران یائسگی، تغییرات هورمونی ممکن است باعث ریزش ناگهانی موها شود.

استفاده بیش از حد از لوازم آرایشی و تتو

لوازم آرایشی و تکنیک‌ های زیبایی مختلف می‌ توانند تأثیرات منفی بر روی ابروها داشته باشند:

لوازم آرایشی: استفاده مکرر از مواد آرایشی، به خصوص که دارای مواد شیمیایی خشن باشند، می‌ تواند به پوست حساس اطراف ابرو آسیب برساند. مواد شیمیایی می‌ توانند باعث التهاب، خارش و در نهایت ریزش مو شوند. همچنین، شستن و پاک کردن مکرر این مواد می‌ تواند به فولیکول‌ ها آسیب برساند و چرخه رشد مو را مختل کند.

تتو و میکروبلیدینگ: روش‌ های دائمی مانند تتو و میکروبلیدینگ که به منظور تقویت شکل ابرو انجام می‌ شود، می‌ تواند به دلیل آسیب به پوست و فولیکول‌ های مو باعث ریزش ابروها شود. این روش‌ ها در صورت انجام نادرست یا با استفاده از مواد نامرغوب می‌ توانند عوارض جدی به همراه داشته باشند و منجر به عفونت، التهاب و ریزش مو شوند.

بارداری و تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی در دوران بارداری می‌ تواند تأثیرات قابل توجهی بر روی سلامت موها داشته باشد، از جمله ابرو ها:

در دوران بارداری، سطح هورمون‌ های مانند استروژن و پروژسترون افزایش می‌ یابد که می‌ تواند باعث تقویت رشد مو شود. با این حال، پس از زایمان، این هورمون‌ها به سرعت کاهش یافته و ممکن است منجر به ریزش ابروها شود. این نوع ریزش معمولاً موقتی است و پس از چند ماه بهبود می‌ یابد.

اضطراب، تریکوتیلومانیا و استرس

شرایط روانی و اضطرابی می‌ تواند تأثیر به‌ سزایی بر روی ریزش مو و ابروها داشته باشد:

استرس: استرس و اضطراب می‌ تواند بر روی چرخه رشد مو اثر منفی داشته باشد. در شرایط استرس، هورمون‌ هایی مانند کورتیزول آزاد می‌ شود که می‌ تواند منجر به اختلال در رشد مو گردد. استرس می‌ تواند به تغییرات فیزیکی و روحی منجر شده و در نهایت به ریزش ابروها منجر شود.

تریکوتیلومانیا: این اختلال روانی شامل کشیدن و کندن موها است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به صورت ناخواسته ابروها و موی سر خود را بکشند. این رفتار ممکن است در زمان‌ های استرس‌ زا یا به عنوان یک مکانیزم مقابله‌ ای بروز کند و نتیجه آن ریزش مو و نازکی ابروها است.

عدم مراقبت و بهداشت

عدم رعایت بهداشت در ناحیه ابرو و عدم مراقبت مناسب می‌ تواند منجر به ریزش ابروها شود:

عدم شستشوی منظم: عدم شستشوی منظم صورت و ناحیه ابرو می‌ تواند باعث تیرگی و ایجاد جوش‌ های زیرپوستی شود که در نهایت به ریزش و نازکی ابروها منجر می‌ گردد.

ناامنی‌ های پوستی: عفونت‌ها و التهاب‌ های پوستی که به دلیل عدم رعایت بهداشت ایجاد می‌ شوند، می‌ توانند به آسیب به فولیکول‌ های مو منجر شوند و به دنبال آن ریزش ابروها را به همراه داشته باشند.

نتیجه‌ گیری:  ریزش ابرو می‌ تواند ناشی از مجموعه‌ ای از عوامل پزشکی و محیطی باشد و تشخیص دقیق این علت‌ ها نیاز به معاینه و مشاوره پزشکی دارد. آگاهی از این دلایل می‌ تواند به افراد کمک کند تا در صورت بروز این مشکل، اقدامات مناسب را انجام دهند و در صورت نیاز، درمان‌ های لازم را شروع کنند.

چگونه علت اصلی ریزش ابرو را تشخیص دهیم؟

معاینه توسط پزشک پوست و مو

پزشکان متخصص پوست و مو می‌ توانند با معاینه فیزیکی و بررسی سوابق پزشکی، علت ریزش ابرو را شناسایی کنند. این بررسی ممکن است شامل ارزیابی الگو های ریزش و علائم دیگر نیز باشد.

آزمایش‌ های خون

آزمایش‌ های خونی برای بررسی سطوح هورمون‌ ها، ویتامین‌ ها و مواد معدنی می‌ تواند به تشخیص دقیق‌ تر برسد. برای مثال، آزمایش تیروئید برای ارزیابی عملکرد غده تیروئید و آزمایش آهن برای بررسی کمبود آن بسیار مهم است.

بررسی رژیم غذایی و سبک زندگی

تحلیل رژیم غذایی و عادات روزانه می‌ تواند اطلاعات مهمی درباره علت ریزش ابروها ارائه دهد. زمانی که کمبود های تغذیه‌ای یا عادات نادرست سبک زندگی شناسایی شوند، می‌ توانند به راحتی مورد درمان قرار گیرند.

راه‌ های درمان ریزش ابرو

درمان ریزش ابرو می‌ تواند بسته به علت آن متفاوت باشد.با داشتن یک برنامه تقویت ابرو برای جلوگیری از ریزش ابرو ها می تواند کمک بسزایی در داشتن ابروهای سالم کند. در اینجا به بررسی روش‌ های مختلف درمان ریزش ابرو، از درمان‌ های دارویی گرفته تا روش‌ های خانگی و پیشرفته‌ تر می‌ پردازیم:

درمان‌ های دارویی

ماینوکسیدیل

ماینوکسیدیل یک داروی موضعی است که معمولاً برای درمان ریزش مو استفاده می‌ شود. این دارو با افزایش خون‌ رسانی به فولیکول‌ های مو و تحریک رشد مو در ناحیه ابرو نیز موثر است. ماینوکسیدیل به صورت محلول یا فوم موجود است و معمولاً دو بار در روز به ناحیه ابروها مالیده می‌ شود.

کورتیکواستروئیدها

اگر ریزش ابرو ناشی از بیماری‌های خودایمنی، مانند آلوپسی آرهاتا باشد، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدهای موضعی را تجویز کند. این داروها باعث کاهش التهاب و سرکوب پاسخ ایمنی می‌ شوند که به نوبه خود ممکن است به رشد مجدد مو کمک کند.

مکمل‌ های تغذیه‌ ای

اگر ریزش ابرو ناشی از کمبود ویتامین‌ ها و مواد معدنی باشد، پزشک ممکن است مکمل‌ هایی مانند بیوتین، ویتامین D و آهن تجویز کند. این مکمل‌ ها به بهبود رشد مو و تقویت سلامت عمومی موها کمک می‌ کنند.

داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب

اگر ریزش مو در نتیجه استرس یا اضطراب باشد، پزشک ممکن است دارو های ضد اضطراب یا ضد افسردگی تجویز کند. این داروها می‌ توانند به کاهش استرس و بهبود وضعیت عمومی روانی فرد کمک کنند.

مزوتراپی ابرو

مزوتراپی یک روش غیرجراحی است که شامل تزریق ویتامین‌ها، مواد معدنی و ترکیبات مغذی به ناحیه ابرو می‌ شود. این ترکیبات می‌ توانند شامل ماینوکسیدیل، پراپیسرکول و فاکتور های رشد باشند. مزوتراپی به افزایش خون‌ رسانی و تقویت فولیکول‌ های مو کمک می‌ کند و ممکن است به رشد مجدد موهای ابرو منجر شود.

کاشت ابرو

کاشت ابرو یکی از گزینه‌ های دائمی برای افرادی است که به ریزش موهای ابرو برخورد کرده‌ اند. این روش شامل برداشت مو از نواحی دیگر (مانند پشت سر) و کاشته شدن آن‌ها به ناحیه ابرو است. روش‌ های مختلفی برای کاشت ابرو وجود دارد:

 (جراحی نواری): در این روش، نوار کوچکی از پوست حاوی مو از ناحیه اهداکننده برداشته می‌ شود و موها به ناحیه ابرو کاشته می‌ شوند.

 (برداشت فولیکولی): در این روش، واحدهای فولیکولی به طور جداگانه از ناحیه اهداکننده استخراج می‌ شوند و در ناحیه ابرو قرار می‌ گیرند. این روش معمولاً به بی‌ دردی و زمان استراحت کمتری نیاز دارد.

درمان‌ های خانگی مؤثر

 استفاده از روغن های طبیعی و  درمان خانگی برای بهبود ابروها می‌ تواند به رشد ابروها کمک کند:

روغن کرچک: روغن کرچک حاوی اسید های چرب و ویتامین E است که می‌ توانند به تقویت فولیکول‌ های مو و تحریک رشد آنها کمک کنند. برای استفاده، کافی است هر شب مقدار کمی از آن را به ناحیه ابروها مالیده و به آرامی ماساژ دهید.

روغن زیتون: این روغن غنی از آنتی‌ اکسیدان‌ ها و ویتامین E است که به حفظ رطوبت پوست و تقویت موها کمک می‌ کند. می‌ توان آن را به‌عنوان یک درمان طبیعی استفاده کرد.

 آلوئه‌ ورا : آلوئه‌ ورا به دلیل خواص ضدالتهابی و مرطوب‌ کننده‌ اش می‌ تواند به رشد مجدد مو کمک کند. از ژل خالص آلوئه‌ ورا می‌توان به‌ عنوان ماسک روی ابروها استفاده کرد.

پیاز : عصاره پیاز به‌ دلیل داشتن سولفور می‌ تواند به افزایش خون‌ رسانی به فولیکول‌ های مو و تقویت رشد آنها کمک کند. می‌ توان آن را به شکل آب پیاز روی ابروها مالید و پس از ۳۰ دقیقه شستشو کرد.

نتیجه‌ گیری :

درمان ریزش ابرو به علت زمینه‌ ای آن بستگی دارد. از درمان‌ های دارویی تا روش‌ های خانگی، گزینه‌ های متعددی برای بهبود وضعیت وجود دارد. مشاوره با یک پزشک متخصص می‌ تواند به شناسایی دقیق علت و انتخاب مناسب‌ ترین روش درمان کمک کند. توجه به سلامت عمومی و رعایت مراقبت‌ های لازم از ابروها می‌ تواند در پیشگیری از ریزش آن‌ ها موثر واقع شود.

روش‌ های پیشگیری از ریزش ابرو

تغذیه مناسب : رژیم غذایی متوازن و غنی از ویتامین‌ ها و مواد معدنی به حفظ سلامت موها کمک خواهد کرد. مصرف میوه‌ ها، سبزیجات و پروتئین‌ های کافی می‌ تواند به تقویت رشد مو کمک کند.

مدیریت استرس :  ترکیب فعالیت‌ های روانی و تمرینات ورزشی می‌ تواند به کاهش استرس و بهبود سلامت عمومی کمک کند. تکنیک‌ های تنفسی و مدیتیشن نیز می‌ تواند به کنترل استرس کمک کنند.

استفاده کمتر از مواد آرایشی : کاهش مصرف لوازم آرایشی و تکنیک‌ های تهاجمی مانند میکروبلیدینگ می‌ تواند به حفظ سلامت ابروها کمک کند. انتخاب محصولات آرایشی طبیعی و غیر شیمیایی می‌ تواند آسیب به پوست را کاهش دهد. همچنین استفاده از سرم تقویت ابرو می تواند راهکار مفیدی برای رشد مجدد ابروها باشد.

نتیجه‌ گیری و توصیه نهایی :

ریزش ابرو می‌ تواند ناشی از عوامل متعددی باشد و درمان آن بستگی به علت دقیق دارد. اگر شما نیز با ریزش ابرو مواجه هستید، توصیه می‌ کنیم حتماً با یک پزشک متخصص مشورت کنید.

سوالات رایج کاربران