اخبار

علت ایجاد گل مژه چیست؟

کاور

 گل مژه (Hordeolum) به یک التهاب یا عفونت حاد در ناحیه پلک اطلاق می‌ شود که در پی انسداد غدد چربی یا غدد عرق پلک ایجاد می‌ گردد. این عارضه معمولاً به صورت یک برآمدگی نرم و دردناک در پلک بروز می‌ کند و می‌ تواند با علائمی نظیر قرمزی، تورم و درد همراه باشد. گل مژه ممکن است به طور خودبخود برطرف گردد، اما در برخی موارد نیاز به درمان‌ های پزشکی دارد. در این مقاله، به بررسی جامع گل مژه، علل، علائم، انواع، درمان و دیگر جزئیات مرتبط می‌ پردازیم.

علت ایجاد گل مژه چیست؟

عوامل متعددی می‌ توانند منجر به بروز گل مژه شوند، که از آن جمله می‌ توان به موارد زیر اشاره کرد:

عفونت باکتریایی: معمول‌ ترین عامل ایجاد گل مژه، باکتری استافیلوکوکوس اورئوس است که در شرایط عادی جزء فلور طبیعی پوست است. این باکتری‌ ها در صورت انسداد غدد چربی یا عرق می‌ توانند منجر به عفونت شوند.

عدم رعایت بهداشت: عدم رعایت بهداشت شخصی و عدم شستشوی کافی دست‌ ها و صورت می‌ تواند به تجمع باکتری‌ ها کمک کند و خطر ابتلا به گل مژه افزایش یابد.

استرس و خستگی: تنش‌ های روحی و جسمی می‌ توانند سبب تضعیف سیستم ایمنی شوند و فرد را مستعد ابتلا به عفونت‌ ها کنند.

عوامل محیطی: آلرژی‌ ها، آلودگی هوا، و تماس با مواد شیمیایی خشن می‌ تواند به پوست و غدد چربی آسیب برساند و ریسک گل مژه را بالا ببرد.

شغف به لوازم آرایشی: استفاده از لوازم آرایشی ناوارد یا کهنه، به ویژه در اطراف چشم، می‌ تواند به انسداد غدد کمک کرده و زمینه‌ ساز عفونت گردد.

علائم و نشانه‌ های گل مژه

گل مژه و نشانه های ان

علائم گل مژه معمولاً در عرض چند ساعت تا چند روز پس از بروز عفونت نمایان می‌ شود و شامل موارد زیر است:

قرمزی و تورم در ناحیه پلک: ناحیه‌ای که گل مژه در آن واقع شده است به سرعت قرمز و متورم می‌شود.

درد و حساسیت: احساس درد شدید و حساسیت نسبت به لمس در ناحیه affected بسیار رایج است.

وجود برآمدگی: برآمدگی نرم و دردناک که معمولاً در ناحیه پلک قابل مشاهده است.

ترشحات چرکی: در برخی موارد ترشحات چرکی ممکن است از ناحیه گل مژه خارج شود.

احساس خارش: ممکن است فرد احساس خارش نسبت به ناحیه عفونی داشته باشد.

انواع گل مژه

بسته به محل و نوع عفونت، گل مژه به دو نوع شایع تقسیم می­‌شود:

گل مژه خارجی: این نوع به دلیل انسداد غده‌ های چربی یا عرق در سطح بیرونی پلک ایجاد می‌ شود. معمولاً دردناک‌ تر است و علایم واضح‌ تری دارد.

گل مژه داخلی: این نوع عموماً در ناحیه عمیق‌ تر پلک و نزدیک به غدد میبومی ایجاد می‌ شود. گل مژه داخلی معمولاً با درد کمتری همراه است، اما ممکن است با تورم و قرمزی شدید همراه باشد.

عوارض و خطرات گل مژه

اگرچه گل مژه معمولاً بی‌ خطر است، اما بروز عوارض ممکن است در موارد خاصی اتفاق بیفتد:

عفونت ثانویه: در صورت عدم درمان، عفونت می‌ تواند به بافت‌ های اطراف سرایت کند و مشکلات جدی‌ تری ایجاد کند.

تکرار گل مژه: افرادی که سابقه گل مژه دارند، ممکن است بیشتر در معرض بروز دوباره آن قرار گیرند.

عوارض بینایی: در موارد نادر، عفونت شدید ممکن است بر روی بینایی تأثیر منفی بگذارد و درمان آن نیاز به مداخلات پزشکی بیشتری داشته باشد.

چه کسانی در معرض ابتلا هستند؟

گل مژه

هر فردی می‌ تواند دچار گل مژه شود، اما برخی عوامل می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند:

افراد با بهداشت ضعیف: کسانی که به طور مداوم به بهداشت شخصی توجه نمی‌ کنند، بیشتر در معرض خطر هستند.

کاربران لوازم آرایشی: مصرف لوازم آرایشی بی‌ کیفیت و عدم رعایت بهداشت هنگام استفاده از آن‌ ها می‌ تواند خطر عفونت را افزایش دهد.

افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن: مانند دیابت، که می‌ تواند سیستم ایمنی را تضعیف کند.

افراد تحت استرس شدید یا خستگی مزمن: که مستعد ابتلا به عفونت‌ها هستند.

تفاوت گل مژه با شالازیون چیست؟

گل مژه و شالازیون دو اصطلاح رایج در پزشکی چشمی هستند که هر کدام ویژگی‌ های خاص خود را دارند:

گل مژه: ناشی از عفونت و التهاب است و معمولاً با قرمزی، درد و حساسیت همراه است. معمولاً در سطح پلک ظاهر می‌ شود.

شالازیون: معمولاً به دلیل انسداد مزمن غدد چربی در پلک ایجاد می‌شود و بدون درد و گاهی بدون علائم واضح می‌باشد. شالازیون ممکن است به صورت یک برآمدگی پایدار در پلک باقی بماند.

روش‌ های تشخیص گل مژه

گل مژه چیست

تشخیص گل مژه معمولاً با یک معاینه فیزیکی ساده و بررسی تاریخچه پزشکی بیمار انجام می‌شود:

معاینه فیزیکی: پزشک ناحیه affected را مورد بررسی قرار داده و به علائم بالینی توجه می‌کند.

تاریخچه پزشکی: پزشک ممکن است سوالاتی در مورد سابقه گل مژه، وضعیت بهداشت و علائم بالینی بپرسد.

آزمایشات اضافی: در موارد پیچیده یا مزمن، ممکن است پزشک آزمایش‌ هایی مانند کشت ترشحات عفونی توصیه کند.

درمان خانگی گل مژه

درمان گل مژه در مراحل اولیه اغلب با روش‌های خانگی می‌تواند موثر باشد:

کمپرس گرم: قرار دادن کمپرس گرم بر روی ناحیه affected به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه سه الی چهار بار در روز کمک به کاهش درد و التهاب می‌کند.

رعایت بهداشت: شستشوی منظم دست‌ ها و صورت برای جلوگیری از عفونت‌ های بیشتر.

استراحت کافی: اجتناب از خستگی و استرس، هم به بهبود وضعیت کمک می‌ کند.

اجتناب از فشار: به هیچ وجه گل مژه را فشار ندهید یا نترکانید، زیرا این کار می‌تواند عفونت را تشدید کند.

رشد مجدد مژه : در صورت ریزش مژه بر اثر گل مژه ،می توانید از سرم تقویت مژه برای رشد مجدد مژه ها استفاده کنید.

درمان دارویی و پزشکی گل مژه

اگر گل مژه به روش‌های خانگی پاسخ ندهد یا بدتر شود، ممکن است نیاز به درمان پزشکی باشد:

آنتی‌بیوتیک‌ها: احتمالاً پزشک آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا موضعی تجویز کند تا عفونت را کنترل کند.

جراحی: در موارد شدید یا مزمن، تخلیه محتویات گل مژه ممکن است نیاز باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

عوارض گل مژه

در شرایط زیر باید به پزشک مراجعه کنید:

تشدید علائم: اگر علائم به مدت بیش از یک هفته پیشرفت نکردند یا بدتر شدند.

درد شدید: اگر درد به شدت افزایش یابد یا با تب همراه باشد.

عوارض بینایی: هرگونه اختلال در بینایی باید به پزشک گزارش شود.

راه‌های پیشگیری از گل مژه

مراقب و پیشگیری از گل مژه

برای جلوگیری از بروز گل مژه، اقداماتی می‌ توانید انجام دهید:

رعایت بهداشت شخصی: شستشوی مرتب دست‌ ها و صورت و استفاده از حوله‌ های تمیز.

اجتناب از اشتراک‌ گذاری لوازم آرایشی: لوازم آرایشی شخصی را نباید به اشتراک گذاشت.

آموزش بهداشت پوست و چشم: از مصرف لوازم آرایشی تاریخ انقضای گذشته و غیر بهداشتی خودداری شود.

۵ پرسش متداول درباره گل‌مژه همراه با پاسخ‌های علمی

 گل‌مژه (Hordeolum) یک عفونت موضعی در ناحیه پلک است که معمولاً به علت انسداد و عفونت غدد چربی نزدیک مژه‌ها ایجاد می‌ شود. این عفونت معمولاً با تورم، قرمزی، درد و گاهی چرک همراه است.

 خیر، گل‌مژه به طور مستقیم مسری نیست، اما اگر بهداشت رعایت نشود (مثلاً تماس با ترشحات چرکی یا استفاده از لوازم آرایش مشترک)، احتمال انتقال باکتری به چشم دیگر یا افراد دیگر وجود دارد.

 در اغلب موارد، گل‌مژه خودبه‌خود در عرض چند روز بهبود می‌یابد. استفاده از کمپرس گرم چند بار در روز به بهبود سریع‌تر کمک می‌کند. در موارد شدید، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک موضعی یا خوراکی تجویز کند یا در صورت نیاز، تخلیه جراحی انجام دهد.

 رایج‌ ترین عامل، باکتری استافیلوکوک است. عواملی مانند لمس مکرر چشم با دست‌ های آلوده، استفاده مداوم از لوازم آرایشی قدیمی یا آلوده، التهاب مزمن پلک (بلفاریت) و بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، خطر ابتلا را افزایش می‌ دهند.

 رعایت بهداشت چشم و صورت، شستن دست‌ها قبل از تماس با چشم، پاک کردن کامل آرایش چشم قبل از خواب، تعویض منظم لوازم آرایشی و اجتناب از لمس یا مالش چشم‌ها از جمله راه‌های پیشگیری هستند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *